Język komering
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
470 tys. (2000) | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | kge | ||||
| IETF | kge | ||||
| Glottolog | kome1238 | ||||
| Ethnologue | kge | ||||
| BPS | 0049 1 | ||||
| WALS | kag | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język komering, także kumoring – język austronezyjski używany w prowincji Sumatra Południowa w Indonezji, przez członków ludu Komering. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 470 tys. osób[1].
W 1984 r. wyróżniono dwa dialekty: martapura-simpang i buay madang cempaka-belitang. Różnice między nimi dotyczą przede wszystkim cech fonologii i leksyki (na poziomie morfosyntaktyki obie odmiany są do siebie bardzo zbliżone)[2].
Z danych Ethnologue wynika, że posługują się nim wszystkie grupy wiekowe. Bywa też przyswajany przez inne grupy etniczne. W użyciu są również języki indonezyjski i musi[1].
W języku komering prowadzi się audycje radiowe[1]. Został opisany w postaci słownika[1] i pewnych opracowań gramatycznych[3][4][5].
Bywa opisywany jako dialekt języka lampung[6][7]. Jest stosunkowo bliski lampung api (pesisir)[1], w 1976 r. został wręcz sklasyfikowany jako odmiana tego dialektu[7]. Nie odpowiada to jednak lokalnej identyfikacji językowej, które każe odróżniać komering od lampung[8][9].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Komering, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-22] (ang.).
- ↑ Saleh i in. 1984 ↓, s. 5.
- ↑ Zainal Abidin Gani, Yazid Yan, Natidjah Sj., Nazlimi Nawawi, Morfologi dan sintaksis bahasa Kayu Agung, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1986, OCLC 571605110 [dostęp 2023-05-03] (indonez.).Kategoria:Uniwersalny szablon cytowania – brak strony
- ↑ R.M. Arif, Tata bahasa Komering, Palembang: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Sumatera Selatan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989, OCLC 65989557 (indonez.).Kategoria:Uniwersalny szablon cytowania – brak strony
- ↑ Saleh i in. 1984 ↓.
- ↑ Andrew Dalby, Dictionary of Languages: The definitive reference to more than 400 languages, London: A & C Black, 2004, s. 345, ISBN 978-1-4081-0214-5, OCLC 842286334 [dostęp 2021-08-15] (ang.).
- 1 2 Dale F. Walker, A Grammar of the Lampung Language: the Pesisir Dialect of Way Lima, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri NUSA, Universitas Atma Jaya, 1976 (NUSA Linguistic Studies in Indonesian and Languages of Indonesia 2), s. 1, OCLC 3667093 [dostęp 2021-08-15] (ang.).
- ↑ Hanawalt 2007 ↓, s. 34.
- ↑ Zainul Arifin Aliana, Suwarni Nursato, Siti Salamah Arifin, Sungkono Soetopo, Mardan Waif, Ragam dan dialek bahasa Lampung, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985, s. 45, OCLC 22311671 [dostęp 2023-05-26] (indonez.).
Bibliografia
- Charlie Hanawalt, Bitter or sweet? The vital role of sociolinguistic survey in Lampungic dialectology, [w:] Studies in Philippine languages & cultures: 10-ICAL Sumatra papers, Manila: Linguistic Society of the Philippines / Summer Institute of Linguistics, 2007 (Studies in Philippine Languages and Cultures 16), s. 11–40, OCLC 910073661 [dostęp 2023-05-26] (ang.).
- Yuslizal Saleh, Aidy Ruslan, Hasbi Yusuf, Sofyan Silahiddin, Achyar Burhan, Morfologi kata kerja bahasa Komering, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1984, OCLC 562588524 [dostęp 2023-05-03] (indonez.).